Bashar Kddo ontvluchtte een drietal jaar geleden het oorlogsgeweld in Syrië. Hij woont in Duffel, samen met zijn vrouw en twee dochters van 4 jaar en van 10 maanden.
Hulp om de weg te vinden
“Ik wil liever niet te veel over Syrië praten,” zegt hij aan het begin van het interview, “want dat maakt me verdrietig. Ik wil over de toekomst spreken.” Werken aan zijn toekomst en die van zijn gezin, daar is Bashar dag in dag uit mee bezig. De 41-jarige man had in Aleppo een privépraktijk als kinderarts. Al sinds zijn aankomst in België is hij bezig met de erkenning van zijn diploma’s. Zijn trajectbegeleider bij het AgII, Gabriela, zorgde mee voor de erkenning van zijn diploma als arts. “Maar voordat ik als arts mag werken, moet ik onder andere nog een ‘visum’ behalen. Dat moet ik krijgen van de FOD Volksgezondheid op basis van een advies van de Koninklijke Academie voor Geneeskunde van België. Ik wil ook mijn specialisatie als kinderarts laten erkennen. Het is moeilijk om alleen mijn weg te vinden in de administratie,” zegt hij. Daarom zocht Anit, consulent integratie bij het AgII, een mentor voor hem. Die vond ze bij Kind en Gezin. Zijn mentor maakt hen wegwijs in het artsenberoep in België. “Zo zorgde ze ervoor dat ik binnenkort met twee andere artsen kan gaan praten die in dezelfde procedure zitten. Ook heeft ze me aangeraden om een tweejarige opleiding te gaan volgen als huisarts in opleiding. Als de erkenning van mijn specialisatie niet lukt, dan kan ik nog altijd als huisarts gaan werken.”
Focus op Nederlands leren
De onzekerheid en de lange procedure voordat hij zijn beroep kan uitoefenen, wegen zwaar voor Bashar. “Ik zou niet liever willen dan gaan werken en ’s avonds met m’n kinderen spelen. Ik wil stabiliteit in mijn leven.” Maar hij houdt de moed erin. Nederlands leren is nu zijn belangrijkste focus. Hij slaagde net weer voor een cursus van een hoger niveau. “Ik oefen zo veel mogelijk Nederlands. Het zou fijn zijn als ik een Belgische vriend had die elke dag met me wil oefenen. Belgische mensen zijn heel vriendelijk en hebben me al veel geholpen, maar ze hebben vaak weinig tijd. Als je de taal goed leert wordt het leven hier gemakkelijker.”
Kijk vooruit!
Op deze internationale dag van de vluchteling wil Bashar lotgenoten dan ook de volgende boodschap meegeven: “Geef nooit op, blijf volhouden om Nederlands te leren en je te integreren. Kijk niet achteruit, want de verdrietige herinneringen uit het verleden gaan ons niet helpen in ons nieuwe leven. We krijgen dankzij de Belgische overheid de kans om een toekomst uit te bouwen en moeten niet langer van dag tot dag overleven in oorlogsgebied. Gebruik die kans en kijk vooruit!”