Van oudsher zijn Roma een nomadisch volk. Tijdens het communisme in Oost-Europa (1945-1989) werden ze verplicht om in huizen te gaan wonen, waardoor woonwagens tot het verleden gingen behoren.
Toch geldt voor de meeste Roma dat ze niet erg honkvast zijn. Als in een andere gemeente, regio of land het leven makkelijker lijkt te gaan, is de beslissing om te verhuizen snel gemaakt.
Vele Romafamilies wonen met meerdere generaties onder één dak, niet alleen omdat dit gebruikelijk is, maar ook omdat de financiën vaak ontbreken om apart van elkaar te wonen. Gevolg is dat kamers gedeeld worden onder kinderen en ouders. Dit is niet altijd bevorderlijk voor de gezondheid (verluchting) en de studiemogelijkheden van de kinderen (geen rustige plaats). Een ander gevolg is dat er altijd wel iemand thuis is. Als iedereen er is, kan dit best wel voor wat beweging en geluid zorgen. Dat kan overlast creëren bij omwonenden.
De meest kwetsbare families hebben geen toegang tot de woningmarkt. Zij wonen veelal tijdelijk in zelfgemaakte, gammele barakken of aftandse caravans. Dit doet zich vooral voor in en rond enkele grootsteden. Deze families naar de woningmarkt toeleiden, is uiterst moeilijk en is een proces van lange adem.
Interessante praktijken
Stad Gent huisvest gezinnen en alleenstaanden in een tijdelijk opvanginitiatief en begeleidt hen met verschillende partners naar onderwijs, werk en huisvesting. Zie Perspectief Wonen, Lübecksite Gent.
Meer weten over dit onderwerp
Als je wilt werken met dakloze Romafamilies, zijn de voorstellen van de ‘Sociale opvolging’ van de Foyer inspirerend.
Deze webpagina's zijn een initiatief van: