“Ik heb hier veel hulp gekregen, dus wil ik ook graag iets geven”

Het is vandaag Dag van de Verzorgenden en Zorgkundigen. Op deze dag zetten we graag alle zorgverleners in de bloemetjes. Eén van hen is Seba Bakkor (40) uit Ronse, die sinds vorig jaar als leefgroepbegeleider aan de slag is in een woonzorgcentrum.

Toen Seba net naar België kwam, schreef ze zich onmiddellijk in voor een inburgeringscursus. Ze leerde Nederlands en liet haar diploma erkennen. In Syrië gaf ze tekenles, maar die job oefende ze hier nooit uit. “Ik wilde me eerst focussen op Nederlands leren”, vertelt Seba. “Daarna startte ik met een opleiding tot zorgkundige. Ik wilde de zomer die daaraan vooraf ging ook al graag werken, om zo een centje bij te verdienen. Zo kwam ik via de VDAB toevallig op m’n huidige werkplek terecht, waar ik nog steeds aan de slag ben als leefgroepbegeleider.”

Waarom die switch naar de zorg? “Ik wil mensen graag helpen”, klinkt het. “Dat komt voort uit mijn situatie: ik heb hier in België veel hulp gekregen, dus wil ik ook graag iets geven. Mensen hebben elkaar nodig. In Syrië bestaan rusthuizen niet, maar ik heb er wel altijd voor mijn oma gezorgd. Dat vond ik heel fijn.”

Activiteiten met de bewoners

Met de opleiding tot zorgkundige stopte Seba uiteindelijk na een jaar. “De combinatie tussen werken, studeren en de zorg voor mijn gezin bleek te moeilijk. Misschien dat ik de lessen ooit nog hervat, al ben ik ook heel gelukkig met mijn huidige job als leefgroepbegeleider.”

“Ik werk momenteel deeltijds, mijn werkdag begint dus steeds na de middag”, klinkt het bij Seba. “We starten dan eerst met een activiteit in groep: dansen, spelletjes spelen, … Heel leuk! Nadien dek ik de tafel voor het avondeten en help ik met opdienen. Wanneer de bewoners klaar zijn, help ik ook met afruimen. Vervolgens gaat iedereen naar zijn kamer of blijft men nog wat napraten in de zaal. Ik sluit af door alles klaar te zetten voor de volgende dag.”

Nederlands oefenen

“Ik werk heel graag in de zorg. Ik ben erg sociaal en vind het fijn dat ik tijdens het werk voortdurend omringd ben door mensen en kan communiceren. Je bent nooit alleen. De mensen een fijn moment kunnen bezorgen, daar ben ik heel dankbaar voor. Bovendien oefen ik de hele tijd Nederlands. Dat helpt enorm! Tijdens de les leer je veel, maar enkel school helpt niet. Veel oefenen is essentieel.”

De taal vormde in het begin soms een drempel. “In mijn klas was ik de enige anderstalige student. De leerkrachten waren allemaal heel vriendelijk en behulpzaam, maar als beginner kon ik soms moeilijk volgen. In het woonzorgcentrum spreken de bewoners ook soms dialect. Dat kon ik in het begin niet altijd goed verstaan. Maar door te blijven proberen en vooral te durven praten is dat allemaal in orde gekomen. De mensen zien mij graag en ik hen ook.”