Internationale Vrouwendag: “Ik heb moeten vechten voor mijn vrijheid”

De Palestijnse Nisma Alaklouk (34) volgde in 2013 een inburgeringsprogramma bij het Agentschap Integratie en Inburgering (bon). Vandaag stelt ze vol trots haar nieuwe boek voor: ‘Brusselse vrouwen’. In deze roman portretteert ze vijf vrouwen die allemaal een link hebben met de Arabische wereld en in onze hoofdstad verblijven. Straffe madammen. Net zoals zijzelf. 

Nisma Alaklouk kwam in 2012 aan in Brussel. Ze was op dat moment afgestudeerd aan de universiteit, had zich in haar thuisland Palestina ontpopt tot een beloftevolle schrijfster en stond te popelen om verder te timmeren aan haar carrière. Toch was het niet gemakkelijk om hier een nieuw leven op te bouwen. “Ik verbleef in een opvangcentrum en moest wachten tot mijn dossier behandeld werd. Dat duurde veel langer dan gedacht, ik werd telkens afgewimpeld”, herinnert ze zich.                 

Een nieuw leven

Om de tijd in het opvangcentrum enigszins nuttig te besteden, besloot Nisma in 2013 om een inburgeringsprogramma bij het Agentschap Integratie en Inburgering (bon) te volgen. Ze leerde zo haar trajectbegeleidster Lore kennen: “Lore heeft me enorm geholpen. Ik was depressief geworden en kon niet meer slapen. Zij zorgde ervoor dat ik een netwerk kreeg en alles kwam ineens ook in een stroomversnelling terecht. De opluchting was groot toen ik eindelijk erkend werd als politiek vluchteling.”

In totaal bracht Nisma achttien maanden in het opvangcentrum door. Ze denkt nog vaak terug aan die donkere periode: “Ik was bijna 25 toen ik hier aankwam en 27 toen ik het opvangcentrum verliet. Al die tijd kon ik alleen maar wachten. Emotioneel was dat erg zwaar. Ik kan die ervaring niet zomaar achter mij laten. Het voelt alsof mijn ziel oud geworden is.”

Zodra ze uit het opvangcentrum was, deed Nisma er alles aan om haar leven weer op de rails te krijgen. En met succes. Inmiddels behaalde ze een masterdiploma Management aan de VUB, woont ze samen met haar Belgische partner en onlangs werd haar boek, ‘Brusselse vrouwen’ vertaald naar het Nederlands.

Taboes doorbreken

In haar nieuwe roman schetst Nisma het leven van vijf vrouwen die elk een band hebben met het Midden-Oosten. Allemaal wonen ze in onze hoofdstad. Een van de hoofdpersonages heet Lore, al zijn er verder geen gelijkenissen met haar voormalige trajectbegeleidster. “Ik breng fictie, maar mijn verhalen zijn wel realistisch. Ik schrijf over dingen die ik ken”, vertelt Nisma. 

Ze neemt in haar boek geen blad voor de mond en snijdt ook onderwerpen aan die gevoelig kunnen liggen bij de Arabische gemeenschap: scheidingen, seksualiteit, huiselijk geweld, alleenstaande moeders. “Ik vind het belangrijk om het ook over taboes te hebben. In mijn roman wilde ik tonen dat vrouwen zelf hun lot kunnen bepalen en zelfs in staat zijn om in hun eentje een kind op te voeden. In Europa is dat misschien normaal, maar als je in het Midden-Oosten weggaat van je man, word je daar steevast op afgerekend. Je omgeving zal je als losbandig beschouwen en zich afvragen of je een minnaar hebt. Dat is toch niet oké?”

Nisma krijgt vaak te horen dat ze een moedige vrouw is. Om dit boek te schrijven, was er heel wat lef nodig. “Sommige mensen zullen gechoqueerd zijn als ze mijn roman lezen, of ze zullen het stiekem doornemen. Maar tot nu toe kreeg ik alleen maar lovende feedback. Onlangs ontving ik nog een bericht van een moslima die mij bedankte omdat ze zich volledig herkende in een van de personages. Veel vrouwen voelen dat dit het leven is dat ze willen leiden. Het is niet altijd gemakkelijk, dat besef ik. Ik heb echt moeten vechten voor mijn vrijheid.”

Brusselse Vrouwen / Nisma Alaklouk (PEN Vlaanderen) / Bibook./ Vertaald door Desirée Custers