“Je moet een nieuw leven durven opbouwen”

Sadik Salman heeft er al een lange staat van dienst opzitten als gerespecteerd leraar Engels in een dorp in de buurt van het Turkse Izmir. Tot de politieke situatie hem in 2018 dwingt om zijn land te verlaten, net als vele andere vervolgde leraren, ambtenaren of militairen. Via mensensmokkelaars belandt hij samen met zijn vrouw en drie kinderen toevallig in België. “Ik had nooit gedacht dat ik in zo’n situatie zou terechtkomen”, vertelt hij. “Ik moest mijn leven vanaf nul heropbouwen.” 

Duidelijke doelen 

Hij ondernam meteen actie. De taal leren, integreren en een job vinden, die doelen heeft hij duidelijk voor ogen. Sadik volgde Nederlandse les aan de PCVO Hasselt en een inburgeringscursus. “Ik deed ook vrijwilligerswerk bij de Christelijke Mutualiteit”, vertelt hij. “Ik bracht minder mobiele personen met mijn auto naar de kinesist of het ziekenhuis. Dat hielp me bij het leren van de taal en bij mijn integratie. Bovendien wilde ik een maatschappelijke bijdrage leveren aan mijn nieuwe land.” 

De trajectbegeleider van het Agentschap Integratie en Inburgering hielp hem bij zijn diploma-erkenning. Zodra hij het vereiste niveau Nederlands had behaald, solliciteerde hij als islamleerkracht in het buitengewoon onderwijs. Daar ging hij deeltijds aan de slag. Maar hij wilde meer. 

Taal beter leren via werk 

Ik moet een job moet vinden waarbij ik veel contact heb met mensen. Zo kan ik de taal nog beter leren, bedacht Sadik. Daarom volgde hij een vooropleiding voor anderstaligen om buschauffeur te worden. Daarbij staat er zowel een leraar Nederlands als een vakleraar voor de klas. Nadien volgde hij een opleiding tot buschauffeur via de VDAB en legde met succes zijn theoretisch examen af. 

Jobs combineren 

Ondertussen combineerde hij zijn job als islamleerkracht met achtereenvolgens een job als magazijnier en administratief medewerker bij het tijdelijk asielcentrum in Lommel. In de zomer van 2021 slaagde hij voor het praktijkexamen en kon hij eindelijk gaan solliciteren als buschauffeur. Hij ging aan de slag bij Keolis, een onderaannemer van De Lijn. Die job combineert hij nog steeds met die van islamleerkracht in Tongeren. 

Sociaal contact 

“Ik werk graag met mensen. Het zijn allebei sociale jobs”, zegt Sadik. “Buschauffeur zijn is een leuke job. Het verdient ook goed. Bijkomend pluspunt is dat ik veel Nederlands bijleer. Ik zie vaak dezelfde mensen op de bus en maak graag een praatje. In Genk is er bijvoorbeeld een oude man die vaak naar het rusthuis gaat om zijn dementerende vrouw te zien. Ik vraag telkens hoe het met haar gaat.” 

Grappige situaties 

Dat hij zowel leraar als chauffeur is, levert soms grappige situaties op. “Soms zie ik mijn leerlingen op de bus. Ze zijn dan verrast om hun leraar te zien. Hé, meester, roepen ze dan. Maar op dat moment heb ik een ander petje op”, lacht hij. 

De combinatie van beide jobs is soms zwaar, geeft hij toe. “Maar ik wil hier alle mogelijke kansen grijpen. Als je gezond bent, moet je een nieuw leven durven uitbouwen. Ik doet het ook voor mijn drie kinderen.” 

Kijken naar de toekomst 

Vandaag blikt Sadik tevreden terug op zijn bewogen parcours. Ik heb veel meegemaakt en veel moeten achterlaten. Ik had een goed leven in Turkije. Ik mis mijn ouders die ik al zes jaar niet meer heb gezien en niet kan bezoeken. Maar ik blik niet terug naar het verleden; ik kijk naar de toekomst. Ik heb nu mijn weg gevonden. Eindelijk heb ik stabiliteit in mijn leven. Het is een heel avontuur geweest.”